Pats!! Een burn-out!

Pats!!

En dan krijg je het verdict van Burn-out!

Als er iets is wat ik totaal niet zag aankomen is het dit wel. Een stevige mokerslag die binnenkomt in heel mijn lichaam. Ik, die zelf heel goed weet wat de triggers zijn en vertel over hoe je stress moet aanpakken. Het heeft me vastgenomen en het voelt als een stevige verpakking rondom mij.

Momenteel ben ik 2 maanden thuis. Ik kan natuurlijk niet voor anderen spreken maar voor mij is het wegvallen van de adrenaline waarop ik (enorm graag) leefde best pittig. Het leren luisteren naar wat mijn lichaam mij zegt heb ik al heel wat jaren weggeduwd en ik ben vergeten hoe dat moet, luisteren naar je lichaam, voelen en je grenzen weten.

Ik ben een positivo, mijn hoofd staat (stond) niet stil en ben van nature gewoon een doener, gaaaaaan en genieten, zo was mijn motto. Maar ergens heeft mijn lichaam besloten dat het een break-out nodig heeft. Jaren van werken (met passie) en vooruit gaan hebben mijn batterij nu even geleegd, ze werd niet voldoende meer aangevuld. Of je nu over een batterij beschikt om met een Tesla te rijden of een batterij voor je gsm, het maakt niet uit, klein of groot moet geregeld bijgevuld worden. Laat dat nu net zijn wat ik de laatste maanden (om allerlei redenen) niet meer gedaan heb.

Wat doet dat nu echt met mij? Wel, laten we zeggen

- Dat ik dagelijks lichamelijke pijn heb, de ene dag meer dan de andere.

- Dat ik mijn "actieve" momenten spaar voor mijn kinderen mijn lief en mijn hond.

- Dat ik voornamelijk in de voormiddag "ok" ben maar vanaf de namiddag mijn batterij op is en mijn licht dooft.

- Dat het hard binnenkomt want je ziet nog weinig mensen door het energie tekort.

- Dat mijn dagen gevuld zijn met voornamelijk leren mijn hoofd leeg te maken en te rusten.

- Boeken momenteel mijn voornaamste gezelschap zijn.

- Dat ik het vree hard vind om dit te doorgaan.

Maar ook ik weet, aan het einde van de tunnel is er altijd licht, en dat zal terug schitteren!

Met liefde

Mie