Van dag 1 in mijn burn-out heb ik de giga grote wil om weer beter te worden. Niet gek als je beseft dat ik al enkele maanden helemaal leeg ben en bitter weinig energie heb om uit m'n zetel te komen en iets te gaan doen. Maar zelfs toen ik mijn diepste punt bereikt had, wist ik, dit gaat alleen maar beter worden!
Zomer en zon, vakantie in het vooruitzicht, dat gaat me er snel bovenop helpen! Ik voelde het gewoon in mijn diepste vezels! Maaaar zo snel gaat het dus ook weer niet. Vakantiemaanden zijn sowieso bij de meeste mensen altijd drukker, veel mooie lange dagen waar je heel graag mooie herinneringen aan wilt koppelen. En zeker dit jaar, wilde ik het werkelijk "uit" mijn lijf!
Ik heb het onderschat, stevig onderschat. De laatste weken van de vakantie leefde ik boven mijn grenzen. Ik zat weer in adrenaline en duwde mijn pijnen weg. Neeeen, nu niet, het is zomer, schreeuwde het in mijn hoofd. Ik wou niet voelen, niet nu, niet bij de zon en mooi weer. Niet weer dagen van pijn in de zetel!!
Maar... Wie niet voelen wil.....inderdaad. Het voelt sinds deze week alsof ik weer een paar maandjes terug geslingerd ben.... Ooo wat HAAT ik dit!! Pijn en tranen
Maar ook hier weer duidelijkheid van mijn psycholoog. Ze kan in duidelijke taal verwoorden waar dit vandaan komt en wat mijn todo is. We "werken" stilletjes verder....
Merci friends & family. Het is fijn dat jullie er zijn.
Mie
Reactie plaatsen
Reacties