Mijn busje (Molly) is goed geladen met kledij voor zowel de warme dagen als de koude nachten. Voldoende voeding om toch gezond de komende dagen door te komen. Wat wil dat in mijn geval zeggen (ik eet geen vlees), vooral eieren, vis in blik, best wat bananen, avocado's, appels en mandarijnen, verse groenten en helaas ook wel groenten in blik. Een watervoorraad en hondenbrokken ook natuurlijk!
Ooo ja, ik eet ook geen granen, ifv mijn herstel. Maw, ook geen brood.
Ik koos ervoor om ditmaal naar de Vogezen te reizen, niet ver te rijden (5:30u), de bergachtige streek (wat mij sowieso aantrekt) en met het mooie weer van gemiddeld 20° in het vooruitzicht was mijn keuze snel gemaakt.
Mijn eerste stop was nog zo'n 100km voor het eindpunt, maar stond aangegeven als een super mooie omgeving. Gelijk hadden ze, ik stopte voor een wandeling rond Lac Blanc, maar had er niet bij stilgestaan dat het op die hoogte nog weleens koud kon zijn. Gelukkig had ik een extra set warme kleren mee in mijn rugzak, buff en handschoenen inbegrepen. Boven was het uitzicht super mooi, maar bij -4° en lichte sneeuwval ben ik toch snel terug naar Molly gestapt om mijn route rijdend verder te zetten naar mijn eindpunt.
Via park4night kan je heel wat fijne plaatsen vinden om met je busje te kamperen. Thuis had ik al wat opzoekingswerk gedaan. Slaapplaatsen gezocht en een aantal wandelingen op komoot geselecteerd die mijn interesse hadden.
Het lastigste moment voor mij was toch steeds de ochtend, wakker worden bij 7° en ontbijten, dat was pittig, maar eens aan het stappen is die kou zo verdwenen.
Het is ronduit genieten, elke dag cirkelden er wel een paar buizerds boven mijn hoofd, hoe zot mooi was dat!
De fijne vriendelijke passanten en gewoon in het nu zijn. Het is ergens ook wel leren, maar hey, stopt dat ooit? ;) Jazeker, er waren zeker lastige momenten, waarop ik dacht, ik rij terug naar huis, maar ergens deed ik het toch niet, want het was anderzijds ook mijn "trajectje", mijn korter bij mezelf komen.
Hele dagen in de natuur, weg van alle prikkels, rust vinden, herbronnen en genezen. Helend en ook troostend. Ik kan zeggen dat ik zeker wat verdriet en tranen onderweg heb weggestapt, en dat mag. Maar telkens kwam ik verlicht terug, weer een pakketje weg uit mijn rugzak. ;)
Ik volg al enkele jaren (bewust) geen nieuwsberichten meer en hou negatieve prikkels waar ik geen invloed op heb uit mijn leefwereld. Er is anderzijds nog zoveel ander nieuws dat positiviteit brengt, in de natuur zijn is daar eentje van!
De werking van het bos op je systeem even kort uitgelegd:
Heb je al eens gehoord van je eigen rem- en gaspedaal, het sympathische en het parasympathische zenuwstelsel?
Je sympathische zenuwstelsel stuurt je vitale functies aan bij angst, woede of stress. Fight, flight of freeze modus. De parasympathicus regelt juist dat je vitale functies in een situatie van rust kunnen herstellen. Tijdens een boswandeling is het parasympathische stelsel 100% actiever dan tijdens een stadswandeling. Met andere woorden: tijdens een wandeling in de natuur schakelt je lichaam actief over naar het herstellend vermogen. In periodes van chronische stress is een wandeling in de natuur, met veel bomen, dus aan te raden!
Ga je je blijven zorgen maken over wat er allemaal gaande is in de wereld waar je geen invloed op hebt, of kies je bewust voor het bos? Ik heb mijn antwoord al klaar. :)
Mijn grootste tip? Doe het eens alleen, je zal verbaasd zijn hoe snel je terug tot je eigen kern komt. Geen invloeden van anderen, gewoon jij, jezelf en het genieten van jouw eigen sterkte. Niks moet, maar daar tegenover staat, alles mag! :)
Reactie plaatsen
Reacties